André Michelin ve Édouard Michelin kardeşler lastik teknolojisinde devrim yarattılar.

Andre Michelin, 16 Ocak 1853 tarihinde Fransa'nın güneydoğusundaki Clermont-Ferrand bölgesinde, Jules Michelin ve Adele Babier'in en büyük oğlu olarak dünyaya geldi. Tam adı André Jules Michelin'dir. Babası Jules Michelin, Fransa'yı temsil eden bir gravür ve litografi sanatçısıydı. Kardeşi Edouard Michelin'dir.

Genellikle becerikli ve entelektüel olarak meraklı olan Andre Michelin, özellikle matematik ve fen bilimlerine ilgi duyan bir çocuktu. Louis-Louis-Grand Lisesi'nden mezun olduktan sonra Paris'te eğitimine devam etti ve Fransa'nın önde gelen bilim ve mühendislik yükseköğretim kurumu olan École Saint-Tral-Paris'ten mezun oldu. Eyfel Kulesi ve Özgürlük Heykeli'ni tasarlayan Gustave Eiffel de bu okuldan mezun olmuştur.

Andre Michelin, mühendis olarak mezun olduktan sonra Paris'te mühendis olarak başarılı kariyerine devam etti.

Her iki kardeş de kendi kariyerlerine başlamayı hedefliyordu. André Michelin tanınmış bir mühendisti ve Édouard Michelin'de sanatçı olarak büyük bir potansiyel gösteriyordu.

Ancak 1886 yılında, her iki kardeş de anne tarafından miras kalan büyükbabalarının iflas etmek üzere olan kauçuk ile tarım ekipmanları üreten şirketini canlandırmak için Clermont-Ferrand'a dönmeye karar verdiler. 1832 yılından beri tarım aletleri ve vulkanize kauçuk ürünleri satan "Michelin et Cie" şirketi iflasın eşiğindeydi. André Michelin şirketin kontrolünü ele aldı ve daha sonra kardeşi Édouard Michelin'den genel müdür olarak kendisine katılmasını istedi. 1888 yılında Michelin kardeşler şirketin adını "Michelin and Co." olarak değiştirdiler.

Édouard Michelin üretim ve araştırma faaliyetlerini denetlerken, André Michelin yönetim ve satıştan sorumluydu. Kardeşler, aile şirketini kurtarmak için işlerini çeşitlendirmeleri gerektiğini biliyorlardı. Ancak, 1889 yılında bir bisiklet kullanıcısı tarafından kendilerine yaklaşılıncaya kadar nereden başlayacakları konusunda en ufak bir fikirleri yoktu.

1880'lerin sonlarında bisiklet, büyük ölçüde John Dunlop'un 1888'de şişme bisiklet lastiği patenti nedeniyle popüler bir ulaşım ve hobi biçimi haline geliyordu. John Dunlop'un icadından önce bisiklet lastikleri dolu kauçuktan yapılıyordu. Sert kauçuk lastikler, az çekiş sağlıyordu, sürüşü zor ve rahatsız ediciydi.

Bisiklet binicisinin lastiği patlamıştı; o günkü yol koşulları göz önüne alındığında bu çok yaygın bir durumdu ve kardeşlerden lastiği tamir etmek için daha iyi bir yöntem geliştirmelerini istedi. 1889'da Michelin kardeşlerin eline geçen patlak bisiklet tekeri John Dunlop tarafından icat edilen hava enjekte edilmiş kauçuk lastikti. O zamanlar lastik takmanın yaygın yöntemi, lastikleri janta sağlam bir şekilde yapıştırmaktı. Bu da lastik değiştirmeyi özel aletler gerektiren uzun bir süreç haline getiriyordu. Édouard, lastiği tekerleğe takmanın daha iyi ve daha hızlı bir yolu olması gerektiğine inanıyordu ve çeşitli prototipler ve konseptler geliştirdi. Hava enjekte edilen kauçuk lastiğin, yapıştırıcı tipinden ziyade değiştirilebilir bir tipe dönüştürülmesine karar verilir. 1889 yılında sökülebilir pnömatik bir lastik üretti.

Özellikle, küçük kardeşi Edouard Michelin, sökülebilir lastikleri geliştiren kişidir. Sonunda, 15 dakika içinde patlak lastiği değiştirerek, yeni bir bisiklet gibi çalışabilen, hava enjeksiyonlu değiştirilebilir bir lastik icat etmeyi başardılar.

André Michelin 1891 yılında, sökülebilir pnömatik lastik için hem bisikletlerde hem de otomobillerde kullanılmak üzere patent aldı.

Ayrıca Kauçuk fren balataları ilk olarak 1889'da Michelin kardeşler tarafından üretilmiştir.

André Michelin'in icadı, John Dunlop'un icadına göre önemli bir gelişmeydi ve anında popüler oldu. Kardeşler, icatlarını otomobillere uyarlayarak daha da büyük bir büyümenin mümkün olduğunu kısa sürede fark ettiler.

Ve icatları hemen dikkat çekiyor. O yıl yeni bir bisiklet yarışması düzenleniyor. Paris'ten Fransa'nın batısındaki sahil kenti Brest'e uzanan Paris-Brest bisiklet yarışı da bu yarışmada yer alıyor. Bisikletler de 600 km tek yön ve 1200 km gidiş-dönüş gibi devasa bir mesafeyi kat ediyor, ancak asıl önemli olan lastiklerin buna dayanıp dayanamayacağıydı.

Michelin kardeşler o dönemde yıldız bisikletçi olan Charles Terrong'a yaklaştılar ve bisikleti için geliştirdiği sökülebilir kauçuk lastikleri kullanmasına izin verdiler. Sonuç elbette birincilik oldu. Kazanan ezici bir üstünlükle, Dunlop lastiklerini kullanan ikinciye sekiz saat fark attı. Bisikletin tamir süresi aslında kazananı veya kaybedeni belirledi.

Charles Terrong'un zafer haberi Fransa genelinde yayıldı ve Michelin Lastiklerinin itibarı da yükseldi. O zamandan beri 1000'den fazla bisikletçi, Michelin kardeşleri ziyaret etti ve lastik satın aldı. Michelin kardeşler ayrıca henüz başlangıç aşamasında olan otomotiv sektörüne de göz atmaya başladılar. Her şeyden önemlisi, bir otomobilin dört tekerleği vardı, bir bisikletten iki fazla.

Michelin kardeşler bu sefer de benzer bir strateji izliyorlar. 1895'te, bu kez hedef bir otomobil yarışıydı. Paris ve Bordeaux arasında bir otomobil yarışıydı. Andre Michelin, Peugeot'nun Reclare adlı otomobiline pnömatik lastikler takıyor. Bu, dünyada pnömatik lastiklerle donatılan ilk otomobil olarak kayıtlara geçiyor.

1895 yılında kardeşler, lastiklerini kullanarak Paris-Bordeaux-Paris otomobil yarışına katıldılar. Sonuncu oldular, bunun nedeni, teknolojinin ağır gövdeye dayanacak kadar güçlü olmaması ve tekerleklerin 22 kez parçalanmasıydı. Ancak lastikler o kadar etkileyiciydi ki, yarış neredeyse sökülebilir pnömatik otomobil lastikleri pazarını başlattı. 1934'te Michelin kardeşler, dünyanın ilk pnömatik olmayan patlamaya dayanıklı lastiklerini geliştirdiler.

Özellikle, otomobillerin seri üretimi, Amerika Birleşik Devletleri'nde Ford ile başlayarak ciddi anlamda başladı ve Michelin de Amerika Birleşik Devletleri pazarına girdi.

Michelin kardeşler kısa sürede gelişmekte olan otomotiv sektörünün önde gelen lastik tedarikçileri oldular ve Michelin bugün bile dünyanın en büyük ve en saygın lastik tedarikçilerinden biridir.

1894 yılında Edouard Michelin ve Andre Michelin, Lyon'daki Evrensel ve Sömürge Sergisi'ne katıldılar. Edouard Michelin kolsuz bir adam figürünü çağrıştıran bir lastik yığını fark etti. Dört yıl sonra, Andre Michelin, halk arasında O'Galop olarak bilinen Fransız karikatürist Marius Rossillon ile tanıştı ve Rossillon ona Münih'teki bir bira fabrikası için yarattığı reddedilmiş bir resmi gösterdi— büyük, asil bir figür, devasa bir bira bardağı tutuyor ve Horace'ın " Nunc est bibendum " ("Şimdi içme zamanı") sözünü alıntı yapıyordu.

Andre Michelin hemen adamın yerine lastiklerden yapılmış bir figür koymayı önerdi ve Marius Rossillon, önceki görüntüyü Michelin'in sembolüne uyarladı. Adına da Bibendum dendi ve nihayet 1898'de tanıttılar. Bibendum Latince'de 'şerefe, hadi bir içki içelim' anlamına gelir.

Bugün Bibendum, 170'ten fazla ülkede Michelin'i temsil eden dünyanın en tanınmış ticari markalarından biri oldu. Bibendum'un şekli yıllar içinde değişti.  Marius Rossillon'un logosu bisiklet lastiklerinden esinlenmişti, kordonlu gözlük takıyordu ve puro içiyordu. 1960'lara gelindiğinde, Bibendum koşarken, genellikle bir lastiği de yuvarlarken gösteriliyordu ve artık puro içmiyordu.

1998'de, 100. yıldönümünde, modern arabaların daha alçak profilli, daha küçük lastiklerini yansıtan, daha ince bir versiyonu (gözlüksüz) benimsendi. Bibendum'un animasyonlu bir versiyonu, ona benzeyen bir köpek yavrusuyla birlikte Amerikan televizyon reklamlarında yer aldı.

Andre Michelin, 1900 yılında ilk otomobil seyahat rehberlerinden biri olan ilk kırmızı Michelin Rehberini yayınladı.

Otomobil sadece bir ulaşım aracı değil, aynı zamanda bir seyahat aracıydı. Üst sınıfın tekelinde olan erken dönem otomobil endüstrisinin aksine, Ford ile başlayan ve orta sınıfın da satın alabileceği otomobillerin yaygınlaşması, hafta sonlarını ve boş zamanlarını geçirme biçimlerini değiştirdi. Otomobiller ayrıca fiziksel mesafeyi ve zamanı kısaltmanın ve boş zamanı yeniden değerlendirmenin de anahtarıydı.

Michelin kardeşler, araba satın alan ve kullanan birçok insanın yeni yerler keşfetmesine ve seyahatin tadını çıkarmasına olanak sağlamayı kendilerine görev bildiler. Bu nedenle André Michelin, lastiklerin bakımı ve yönetimi, lastik mağazalarının, otellerin, benzin istasyonlarının yerleri ve benzeri bilgileri içeren kırmızı bir kitapçık yayınlamaya karar verdi. 1900 yılında ortaya çıkan bu kitapçığa "Michelin Rehberi" adı verildi. Bu, lastik satın alan müşterilere ücretsiz olarak sunulan bir tür hizmetti.

İlk zamanlarında sürücüler ve yolcular için bilgi sunmaya odaklanan şirket, bu sayede hızla viral hale geldi ve şirketin bilinirliğini artırarak olumlu bir tepki uyandırdı. Bunun ardından, 1908'de seyahat bilgileri sağlayan tam teşekküllü bir ofis açtılar ve 1910'da Michelin yol haritasını yayınladılar.

Andre Michelin, 1910 yılında ilk Michelin bölgesel yol haritalarını yayınladı. Michelin rehberleri gün geçtikçe daha popüler hale gelince, 1922'de ücret karşılığında satmaya başladılar.

1926 yılından itibaren, otel ve restoranlara yıldız derecelendirmesi veren Kırmızı Rehber ve yerel turistik bilgiler sağlayan Yeşil Rehber yayınlanmaya başlandı. Michelin Yıldızı geleneğini başlattılar. Üç Michelin yıldızlı restoranlar Kırmızı Rehber'de yer almaktadır. Böylece Michelin Rehberi gastronominin sembolü haline geldi ve 100 yılı aşkın bir süre boyunca tarihini sürdürdü.

Andre Michelin, 4 Nisan 1931 tarihinde Paris'de 78 yaşında ölmüştür.

Kaynak:Biyografiler.com