Çingene olan Kara Ali Osmanlının en ünlü celladıdır.

Cellat Kara Ali, 17. yüzyılda yaşadı ve 25 yıla yakın bir süre, İstanbul’da ayak bastığı her yere ölüm götürdü. Kara Ali'nin doğum tarihini bilmediğimiz gibi ölüm tarihini de bilmiyoruz. Bunun ise asıl sebebi cellatların mezarlarının yazısız olması.

Cellat Kara Ali, mesleğine (!), Usta Cellat Süleyman’ın çırağı olarak başladı. Pek çok cellat gibi Çingene asıllı olduğu sanılmaktadır. Ustura ile kazınmış başında kırmızı keçeden cellat külahı bulunurdu.

Evliya Çelebi, Kara Ali'nin yamakları ile beraber üzerinde cellat aletleri ile birlikte esnaf alayı geçişi esnasında halkın ürperişini anlatır. Kara Ali, suçlu olduğuna inandığı mahkûmun canını almaktan tereddüt etmemesiyle bilinir ve herkesin çekindiği bir kimseydi. IV. Murat’ın da has celladıydı. Evliya Çelebi’nin tasfirine göre Kara Ali, çehresinde nur kalmamış zehir gibi bir adamdı. Yaz-kış kolları sıvalı, baldır bacak çıplak, göğsü bağrı açık gezerdi.. Onun için yalnızca kement geçirilecek boyun, satır çalınacak ense vardı… İdam ettiği adamın kim olduğunu merak bile etmezdi. Amiri Bostancıbaşı’nın “boğ!” dediğini boğar, “vur!” dediğinin kellesini alırdı. Tüm bu infazları yaparken yanında bir de Hamal Ali adında yamağı vardı.

Siyaseten öldürülmeleri gereken kişiler veya Divân-ı Hûmayun’da yargılanıp idama mahkum olanların infazı Topkapı Sarayı’nda Orta Kapı’ya yakın bir noktada bulunan “Siyaset Çeşmesi” önünde yapılır ve cellatlar burada onların boyunlarını vururlardı.

Cellat Kara Ali, yamağı ile birlikte 10’dan fazla sadrazam, bir o kadar da vezir ve paşanın canını aldı. Kara Ali, mesleğini şu sözlerle tanımlayacaktı:

Para almak için adam asmıyorum, adam astığım için para alıyorum.

Cellat Kara Ali, 27 Ocak 1635 tarihinde şair Nefi’yi de boğarak öldürdükten sonra cesedine bir taş bağlayarak denize attı. Üstelik Sultan I. İbrahim’in baş verizlerinden Hezarpare Ahmet Paşa’nın da infazını yine bizzat kendisi yaptı. Ancak, bu acımasız celladın da, infaz etmek istemediği biri oldu.

Psikolojik sorunları olan ve ‘deli’ lakabıyla anılan Sultan I. İbrahim’in Kösem Sultan ve sadrazamları tarafından sarayın düzeni için idamına karar verilmişti. Sultanın hapsedildiği odada, İbrahim’i boğmak üzere görevlendirilen cellat Kara Ali idi.

Cellat Kara Ali, şeyhülislam, sadrazam Sofu Mehmet Paşa, kazasker ve şakirdi Hamal Ali ile hep birlikte, Sultan İbrahim’i boğmaya gittikleri zaman, sanatında ilk defa büyük bir zaaf göstermişti. Kara Ali, IV. Murat zamanından beri vezirler kesmiş, şeyhlerin boynunu vurmuş, devletlûler boğmuştu; fakat padişaha el uzatmaya cesaret edemiyordu. Sultan I. İbrahim, perişan ve müteessir, ağlıyor feryat ediyordu. Kara Ali yapmamak için yalvardıkça sadrazam değnekle yüzüne gözüne vuruyor, işini yapmasını söylüyordu.

Sayısız kelle uçurmuş cellat Kara Ali’nin rengi attı. Eski padişah öldürülür müydü? O soğukkanlı, acımasız cellat bu idamla karşı karşıya kaldığında ne yapacağını bilmeyen çaresiz bir adama dönüşmüştü. “Ben bu işi yapamam!, ama bu işi yapmaya zorlamayın. Sultan İbrahim’e kıyamam!” diyen Kara İbrahim kendi canıyla tehdit edilmişti. Cellat Kara Ali’ye, kendi canı daha kıymetli geldi. Nihayet Kara Ali, şakirdi ile beraber, Sultan I. İbrahim’in kaldığı odaya girdi, feryatlar ve gözyaşları içinde Sultan İbrahim’i boğdu.

Kara Ali, 18 Ağustos 1648 tarihinde sultan I. İbrahim'i katlettikten sonra nedamet getirdi ve bir daha bu mesleği yapmadı.

Kara Ali gibi cellatları halk kendi mezarlarına kabul etmediği için sadece cellatlara ait bir mezarlığa gömülür, mezar başınada isimsiz ve yazısız bir taş dikilirmiş.

Kaynak:Biyografiler.com